 |
|
Lezing door Inge Klompmakers
In 2020 is het 75 jaar geleden dat atoombom ‘Little Boy’ boven de Japanse havenstad Hiroshima werd afgeworpen. In 2011 maakte Japan een ongekende catastrofe mee met de kernramp van Fukushima, volgend op een zware aardbeving en tsunami. Beide gebeurtenissen zien we terugkomen in het werk van moderne Japanse kunstenaars.
De Japanse kunst van na de Tweede Wereldoorlog laat zich niet in een paar algemene termen omschrijven en is veelomvattender dan enkel de kunst van Murakami Takashi, die in het westen wellicht Japans meest bekende moderne kunstenaar is. Gelukkig is er de laatste jaren bij wetenschappers, musea en verzamelaars een groeiende aandacht voor dit tijdvak binnen de Japanse kunst. Wat zijn de belangrijkste ontwikkelingen, wie zijn de belangrijkste kunstenaars en wat is hun relatie met het internationale kunsttoneel?
Welke werken mogen absoluut niet onvermeld blijven en welke Japanse kunst blijft vooral alleen zichtbaar in Japan?
Inge Klompmakers, Japanologe en kunsthistorica, geeft een uitgebreid chronologisch overzicht van de beeldende kunst en fotografie van de afgelopen 75 jaar. Daarnaast zal zij ook een paar hoogtepunten van de na-oorlogse Japanse architectuur bespreken van architecten als Tange Kenzō, Kurokawa Kishō en Andō Tadao.